Studije i primjene matičnih ćelija koje imaju veliki odjek u svijetu jedna su od tema koje su uzbuđivale i naučnike i pacijente posljednjih godina. Metode liječenja matičnim ćelijama smatraju se „najvećim izumom u medicini“ u ovom vijeku. U kojim oblastima se koriste? Naučnici nastavljaju da sprovode intenzivna istraživanja o matičnim ćelijama, dok su s druge strane uključili neke od metoda ćelijskog tretmana u kojima se koriste matične ćelije. Metode liječenja se koriste u matičnim ćelijama, posebno u ortopediji, plastičnoj hirurgiji i dermatologiji. Kod pacijenata sa osteoartritisom izuzetno prijatni rezultati su dobijeni primjenom autolognih ćelija hrskavice ili matičnih ćelija dobijenih iz masnog tkiva osobe, posebno u slučajevima osteoartritisa, naročito u hrskavici. Rekonstrukcija dojke, hronične rane koje ne zarastaju, opekotine i estetske/kozmetičke terapije matičnim ćelijama postale su rutinska praksa. U oblasti dermatologije, posebno u liječenju podmlađivanja kože i ožiljaka od akni, primjena ćelija fibroblasta dobijenih od osobe dala je pozitivne rezultate. U uznapredovalim stadijumima Burgerove bolesti, koja predstavlja problem vaskularne okluzije, posebno kod pušača; prst, stopalo i noge mogu stvoriti rizik od posekotina. Mogu postojati ozbiljni bolovi koji vezuju pacijenta za krevet. Nakon transplantacije matičnih ćelija, pacijenti mogu biti izloženi riziku od sečenja udova i njihov kvalitet života se može povećati.
Opekotine kože naučnici koji su otkrili da sama matična ćelija može da proizvede dovoljno specijalizovanih ćelija kože da pokrije cijelo tijelo, prešli su dug put u liječenju opekotina kože u svjetlu ovih informacija. U Velikoj Britaniji i SAD nastavljeni su eksperimenti na životinjama za povredu kičmene moždine; u Nemačkoj, Kini i Rusiji pacijentima se prevoze sopstvene ćelije. Sa primjenama matičnih ćelija kod pacijenata sa paralizom kičmene moždine, primjećeno je da mogu obavljati funkcije kao što su pomjeranje stopala, držanje toaleta i kvalitetniji život. Primjene matičnih ćelija kod gubitka mišića (Dučenova mišićna distrofija) i djece sa cerebralnom paralizom (CP) prvenstveno zaustavljaju progresiju bolesti i pokazuju značajno kliničko poboljšanje kod nekih pacijenata.
Rane dijabetičkog stopala su jedan od najvažnijih uzroka dugotrajnog hospitalizovanja pacijenata sa dijabetesom. Rizik od amputacije je 15-40 puta veći kod pacijenata sa dijabetesom nego kod normalnih osoba. 8 procenata rana dijabetičkog stopala koje se vide kod 25 procenata dijabetičara može dovesti do posekotina stopala ili prstiju. Pošto su mogućnosti liječenja pacijenata sa dijabetičkim stopalom ograničene, amputacija je često poznata kao posljednje rješenje. Međutim, stopa mortaliteta u prvih 5 godina nakon ukidanja dijabetičkog stopala je između 39 i 68 procenata. Danas je ćelijski tretman za zarastanje rana nova i efikasna metoda. U liječenju rana postalo je moguće liječenje rana dijabetičkog stopala regenerativnim ćelijama koje se apliciraju na hirurško mjesto. Pored efekta ćelijske terapije na zarastanje dijabetičkih rana, značajan potencijal ima i činjenica da se može primijeniti kod hroničnih ili akutnih rana. Stemalna vaskularna frakcija (SVF) je koktel ćelija bogat matičnim ćelijama dobijen enzimskom razgradnjom masti sa stomaka metodom lipo-aspiracije. SVF aplikacije bogate regenerativnim ćelijama doprinose zarastanju rana dijabetičkog stopala različitim mehanizmima kao što su inhibicija ćelijske smrti, sinteza kolagena, oslobađanje faktora rasta, neovaskularizacija i proliferacija ćelija.
